Architektura PostgreSQL

PostgreSQL to prawdopodobnie najbardziej zaawansowana baza danych na rynku otwartych, relacyjnych baz danych. Wydana po raz pierwszy w 1989 roku, od tego czasu przeszła wiele udoskonaleń. Jeśli powoływać się na najnowsze statystyki, jest czwartą najpopularniejszą bazą danych. W tym wpisie pokaże Ci jak wygląda architektura PostgreSQL, oraz w jaki sposób poszczególne komponenty współpracują ze sobą. Wpis z serii PostgreSQL dla początkujących.

Architektura PostgreSQL – schemat

Architektura PostgreSQL
Slajd z kursu Praktyczna Administracja PostgreSQL

Pamięć współdzielona – Shared Memory

Pamięć współdzielona odnosi się do pamięci zarezerwowanej na buforowanie bazy danych oraz buforowanie dziennika transakcji. Najważniejszymi elementami w pamięci współdzielonej są Bufor Współdzielony oraz bufory WAL (Write Ahead Log).

Bufor Współdzielony – Shared Buffer

Celem Bufora Współdzielonego jest minimalizowanie operacji odczytu/zapisu na dysku. W tym celu muszą zostać spełnione następujące zasady:

  • Trzeba szybko uzyskiwać dostęp do bardzo dużych buforów (dziesiątki, setki gigabajtów).
  • Należy minimalizować rywalizację, gdy wielu użytkowników jednocześnie uzyskuje do niego dostęp.
  • Często używane bloki muszą pozostawać w buforze jak najdłużej.

Bufor WAL

Bufor WAL to bufor tymczasowo przechowujący zmiany w bazie danych. Zmiany te są zapisywane do pliku WAL w określonym momencie. Z perspektywy tworzenia kopii zapasowych i przywracania, bufory WAL oraz pliki WAL są bardzo ważne.

Typy procesów PostgreSQL w architekturze PostgreSQL

PostgreSQL posiada cztery typy procesów.

  • postmaster (Demon)
  • background
  • backendu
  • klienta

Proces postmaster

Proces postmaster jest pierwszym procesem uruchamianym podczas uruchamiania PostgreSQL. Podczas uruchamiania przeprowadza proces odtwarzania, inicjalizuje pamięć współdzieloną i uruchamia procesy background. Tworzy również proces backendu w przypadku żądania połączenia od procesu klienta.

Jeśli sprawdzisz relacje między procesami za pomocą polecenia pstree, zobaczysz, że proces postmaster jest rodzicem wszystkich procesów.

Procesy background

ProcesRola
loggerZapisuje komunikaty błędów do plików log.
checkpointerKiedy wykonywany jest checkpoint, proces ten zapisuje brudne bloki do plików danych.
writerZapisuje brudne bloki do plików danych.
wal writerZapisuje bufor WAL do plików WAL.
Autovacuum launcherPowołuje procesy Autovacuum PostgreSQL który przeprowadzają proces VACUUM na tabelach kwalifikujących się do niego.
archiverKiedy baza jest w trybie archive, robi kopie każdego pliku WAL do lokalizacji zapasowej.
stats collectorZbiera statystyki na temat sesji i użycia tabel w bazie.

Proces backend

Maksymalna liczba procesów backenowych jest ustawiana przez parametr max_connections, a wartość domyślna wynosi 100. Kiedy proces backendu wykonuje zapytanie użytkownika i przekazuje wyniki, wymagane są pewne struktury pamięci do wykonania zapytania, nazywane pamięcią lokalną. Główne parametry związane z pamięcią lokalną to:

  • work_mem – przestrzeń używana do sortowania, operacji bitmapowych, połączeń typu hash i połączeń typu merge. Wartość domyślna to 4 MB.
  • maintenance_work_mem – przestrzeń używana do operacji Vacuum i CREATE INDEX. Wartość domyślna to 64 MB.
  • temp_buffers – przestrzeń używana do tymczasowych tabel. Wartość domyślna to 8 MB.

Każdy z nich ma kluczowe znaczenie jeżeli chodzi o wydajność PostgreSQL.

Proces klienta

Proces klienta odnosi się do procesu w tle, który jest przypisany do każdego połączenia użytkownika z backendem. Jeśli proces postmaster wydziela proces potomny, jest on dedykowany obsłudze danego połączenia użytkownika.


Jeżeli chcesz kompleksowo poznać administrację bazą danych PostgreSQL sprawdź: Kurs Praktyczna Administracja PostgreSQL!


Architektura bazy danych

Oto kilka istotnych rzeczy do zapamiętania na temat samych baz, które architektura PostgreSQL także obejmuje.

Architektura baz PostgreSQL – slajd z kursu Praktyczna Administracja PostgreSQL

Elementy związane z bazą danych

  • PostgreSQL składa się z kilku baz danych. Nazywamy to klastrem bazy danych.
  • Dane i struktura fizycznie przetrzymywane są w tzw. PGDATA.
  • Podczas wykonywania initdb() tworzone są bazy danych template0, template1 i postgres.
  • Bazy danych template0 i template1 są szablonami do tworzenia baz danych użytkownika i zawierają tabele katalogowe systemu.
  • Lista tabel w bazach template0 i template1 jest taka sama bezpośrednio po wykonaniu initdb(). Jednak w bazie template1 można tworzyć obiekty, których potrzebuje użytkownik.
  • Inicjalizacja nowej bazy danych użytkownika jest tworzona przez sklonowanie template1.

Elementy związane z przestrzenią tabel:

  • Przestrzenie tabel pg_default i pg_global są tworzone bezpośrednio po initdb().
  • Jeśli nie określisz przestrzeni dla tabeli podczas jej tworzenia, będzie ona przechowywana w przestrzeni pg_default.
  • Tabele zarządzane na poziomie klastra bazy danych są przechowywane w przestrzeni pg_global.
  • Fizyczne położenie przestrzeni tabel pg_default to $PGDATA/base.
  • Fizyczne położenie przestrzeni tabel pg_global to $PGDATA/global.
  • Jedna przestrzeń tabel może być używana przez wiele baz danych. W tym przypadku tworzony jest podkatalog specyficzny dla bazy danych w katalogu przestrzeni tabel.
  • Tworzenie przestrzeni tabeli użytkownika tworzy dowiązanie symboliczne do przestrzeni tabeli użytkownika w katalogu $PGDATA/tblspc.

Elementy związane z tabelą:

  • Na jedną tabelę przypada trzy pliki.
    • Pierwszy do przechowywania danych tabeli. Nazwa pliku to OID tabeli.
    • Drugi do zarządzania wolnym miejscem w tabeli. Nazwa pliku to OID_fsm.
    • Trzeci do zarządzania widocznością bloku tabeli. Nazwa pliku to OID_vm.
  • Indeks nie posiada pliku _vm. Oznacza to, że ma tylko pliki OID i OID_fsm.

Inne rzeczy do zapamiętania…

Nazwa pliku podczas tworzenia tabeli i indeksu to OID, a na tym etapie OID i pg_class.relfilenode są sobie równe. Jednak gdy wykonuje się operację przepisywania (Truncate, CLUSTER, Vacuum Full, REINDEX itp.), wartość relfilenode dotkniętego obiektu jest zmieniana, a nazwa pliku również jest zmieniana na wartość relfilenode. Można łatwo sprawdzić położenie i nazwę pliku, używając pg_relation_filepath (‘< object name >‘).

Sprawdź artykuł na temat struktury PostgreSQL!

🔥Kurs Administracji PostgreSQL w promocji -70%!🔥